Gerçekten kelimeleri doğru kullanıyor muyuz ? Ben şahsen doğru kullandığımızı düşünmüyorum. Özellikle sevdiği kıza açıldığında reddedilen üzgün arkadaşlarım gelir aklıma “kaybetmek“ kelimesini duyduğumda. Onu kaybettim Ömer. Aslında kaybettiği bir şey yok. Ama üzgündür ve o an aklına gelen ilk şey arkadaşını teselli etmek olur. Bir yığın teselli cümlesi işte.

Sahip olduğun bir şeyi kaybedebilirsin aslında. Ne var ki ben gençliğimde kaybetmek kelimesini hiç söylemedim. Kaybetmek kelimesini ilk düşündüğüm yıllardı lise yıllarım. Bende aşık olmuştum; olmadı işte. Gerçekten sevdiğim insanı kaybetmiş miydim ? Düşündüğümde cevabın hayır olduğunu buldum. Evet üzülüyordum. Ama kaybetmemiştim. Olsa olsa onu kazanma fırsatını kaçırmışımdır. Kaybetmek başka bir şeydi.

Peki insan kolay kaybeder mi ? Cevap yine hayırdı. Düşünün bir; annenizle, babanızla , abinizle  hatta sevgilinizle kavga ettiğinizi. Hiç bırakıp gittiler mi sizi ? Hayır der dediğinizi duyar gibiyim. Evet cevap hayır. Çünkü; gerçekten onlara sahibizdir. İşte benim derdim de bu. Kaybetmek kolay değildir. Sahip olunan şeyler kaybedilir. Siz olsa olsa fırsatlar kaçırırsınız. Kaçırdığınız fırsatlara kaybettim demeyin. Ve sahip olduklarınızı fırsatlara değişmeyin. Sahip olduklarınızla fırsatlar arayın. Kaçırdığınız fırsatlar için ağlamayın. Mutlaka yenileri olacaktır. Göz yaşları değerlidir. Onları gerçekten kaybettiğinizde dökün!