Ölüm yapraklarımı döküyorum,
Bitmeyen hasretlerde.
Korkutucu bir çığlık,
Gece de, karanlık ve sessiz.

Gamzelerinden yaş süzülüyor,
Görmek haddimiz mi?
Bırakıp gidiyorum seni,
Yaşamın ta ortasında…

Senin kadar mahzun,
Yağmur altında açmış menekşe.
Bir hasret başka bir hasretin yokluğunu giderdi,
Anlayacağın dünya düzeni böyleydi.

Ölüm yapraklarımı döküyorum,
Sen yaşama gonca açarken.
Şimdide senin haddin değil,
Ne olur bakma gözlerime…