Tutup da Laf Etme


Bilmem ne oldu değişti yaşam,
Şimdi gözünü oymak isteyen bir adam,
Çok mu zordu yaşamak,
Kirlenmiş insanlar.

Öyle çokta kirlenmemişti insanlar,
Küçüklüğümde arkadaşımdı herkes,
Onun çocuğuyla oynama demezdi annem,
Kirlenmiş olsalarda temiz bir çocukluk yaşattılar.

Ağır bedeller ödüyoruz,
Kimeyse artık bu borç,
İki kap yemeğe,
Ömrümü satıyorum.

Tutupta para önemsiz demesin,
Yüzünde allık olan yosma,
Dönüpte bakar mı bana,
Bakmaz, oda bilirde bilmez işte.

Kirlenen bedenlerdi eskiden,
İkinci el ruhlar var artık,
Az kullanılmışını bulsak ne ala,
O kadar düşmüş insanlık…

Duyguları parçalanmış birinden,
Bir bütün bekleme,
İçinden geldi yazdım,
Tutupta laf etme!