Ölümü yaşamalı, Sessizliğin gem vurduğu saatlerde, Hani ölümde ölüm olacak, Yürüdüğün değil, yürüyemediğin yolları göreceksin. Göz yaşların en derinden gelecek, Sıcaklığını hissedeceksin yanağında , Ağlamakta ağlamak olacak , Ağzına kaçan yaşların tuzunu tadacaksın. Çekmişliğin gelecek aklına, Durup avutacaksın kendini , Eğerli bir cümle işte, Kanmayacaksın, kandıramayacaksın,. Ve öyle bir an gelecek, Sezsizliğin ortasında, Gözlerin belirsizliğe…

İstenipte bir türlü başlamayan, Başlanmış gibi yapılan, Bir başlangıçı başlatma isteği, Başlamayan bir başlangıç, Ve başkalaşmış bir aşk…

Sarhoş olmak için içmelimi illa, Düşünüp dönsem geriye, Yetmezmizydi yaşadıklarım, Sarhoş olmama…

Bitmiş bir aşka, Aynı hevesle başlanabilir mi? Ayrılığın zehirli sularını tadan yürek, Tekrar ölesiye sevebilir mi?

Kiraz ağacı gibiydi sevgisi, Yağan ilk yağmurda, meyvaları çürürdü. Yanlızlığından hep gurur duydu, Bilmemezlikten geldi, Oysa meyvalı ağaç taşlanırdı…

Ne illet şeymiş aşk, Olmayacak hallere koydu beni, Olmayacak insanları, Olmayacak yerlere koydurttu. Şimdi düşünüyorum, Daha mı farklıydın, Seni bu denli farklı yapan, Kimdi, neydi. Ne çabuk kendime geldim, Yoksa suretine mi aşıktım. Nasıl olurda alışırım yokluğuna, Seni bu denli severken… Bu kaçıncı yıkılışım, Bitmez mi yıkılışlar, Belki yıkılış değildir, Atılan temellerimdir bunlar. Aşkın perdelerimi…

Deniz ortasında küçük bir sandal, İçinde iki kürek, Gözler bitmeyecek ufka bakıyor, Çocuk, sessiz ve kederli… Boynu bükük, Şimdi gözler o iki kürekte, Bakıyor, anlamaya çalışıyor, Anlamıyor, anlayamayacakta. Anne karnında yoktu böyle bir şey, Yabancıydı bunlara, Şimdi onu koruyanda yok. Yalnızlık tek yoldaş. Tek kürek ne işe yarar, Kocaman deniz ortasında, Öğretmemişlerse kullanmayı, Çift kürekte…

Ölüm yapraklarımı döküyorum, Bitmeyen hasretlerde. Korkutucu bir çığlık, Gece de, karanlık ve sessiz. Gamzelerinden yaş süzülüyor, Görmek haddimiz mi? Bırakıp gidiyorum seni, Yaşamın ta ortasında… Senin kadar mahzun, Yağmur altında açmış menekşe. Bir hasret başka bir hasretin yokluğunu giderdi, Anlayacağın dünya düzeni böyleydi. Ölüm yapraklarımı döküyorum, Sen yaşama gonca açarken. Şimdide senin haddin değil, Ne…

Yokluklarda buluyorduk her şeyi, Güneşin varlığı ter kokularını getiriyordu, Yağmuru özlüyorduk, Yağmurun getirdiği, toprak kokusunu… Yokluklarda buluyorduk her şeyi, Okul çantasına zorla sokulan şemsiye, Yüzlerde bir tebessüm, yağan yağmurda, Akla anne sevgisini getiriyordu. Yokluklarda buluyorduk her şeyi, Özlemin verdiği hasret, İçimizde var olan sevgiyi hatırlatıyordu, Sevgi, insan olduğumuz gerçeğini. Yokluklarda buluyorduk her şeyi, Şimdi sen…